برگ های عَشَقه

لطافتی که خداوند در وجود او نهاده، حس بکری را در تو بیدار می کند! قواره کوچکش، چهره ای که در پس آن هیچ راز و رمزی را پنهان نکرده است، و سخاوتمندانه به تو لبخند و طراوت را هدیه می کند. با دراز کردن دست های کوچکش به سمت تو هر لحظه مهربانی کردن را به تو یادآوری می کند، با نگاه های امیدوارانه اش به تو می نگرد و تو را یکپارچه خوبی و مهربانی می بیند، وقتی با او هستی انگار معصوم بودن را تجربه می کنی! و باور دارم بوسه بر گونه هایش سپیدم می کند .

کسی که فرزند خود را ببوسد، خداوند حسنه ای برای او می نویسد._{وسائل الشیعه، ج 15، ص 194}